In een eerdere blog gaf ik je al enkele redenen waarom
een deel van je leven uitbesteden een geweldig idee is. Misschien heb je
ondertussen al een lijstje gemaakt van de dingen die je niet graag doet, maar
volgens de huidige wetten van het universum moet doen. Deze blog gaat hopelijk
een deur openen, zodat je kan zien dat regels vooral in je eigen hoofd zitten.
“Leer niet het spel te spelen, maar breek de regels ervan.” Tim Ferriss.
Eind 2011 besloot ik om er een maand tussenuit te
knijpen. Voor de eerste keer in mijn werkende leven. Dat kon, want ik was
ondertussen de baas van mijn eigen bedrijf en moest dus niemand om een
goedkeurende handtekening vragen. Dat kon
natuurlijk niet, want er waren een werknemer en een andere consultant
bij een klant aan het werken. En in mijn controlerende en angstige hoofd zou
dat natuurlijk één grote puinhoop worden. Er zouden domme dingen geadviseerd
worden, klanten zouden ons idioten vinden en de wereld zou vergaan in een
allesverwoestende brand. Zoiets.
Nu, ik had die break echt wel nodig. Ik was zelf een
puinhoop en wou even geen contact met alles en iedereen. Ik zou dus iets moeten
doen om die allesverwoestende brand te vermijden. Mijn eerste experiment met
mijn uitbesteedde leven was een feit, zonder dat ik het besefte. Dit gebeurde
er:
-
Voor het eerst in de
geschiedenis van Morpheus zou iemand anders dan ikzelf de post openen, namelijk
het secretariaat van het kantorencomplex waar we een bureau hadden. Enkele
regeltjes werden gedefinieerd wat ermee te doen en tenzij er een bombrief of
een rechtszaak boven ons hoofd hing, moest ik niet verwittigd worden. Resultaat:
ik moest enkel 5 facturen betalen bij thuiskomst.
-
We hielden grote kuis
in onze documenten op Dropbox en deelden documenten die moesten gedeeld worden.
Niets, maar dan ook niets stond nog lokaal op een computer (tenzij
privéfilmpjes en zo die de baas niet moet zien. Of de werknemer J). Mocht een consultant een document nodig
hebben (ja, zelfs een contract) dan zou dat beschikbaar zijn op Dropbox en niet
bij mij persoonlijk moeten opgevraagd worden. Geen dringende mails met vragen
om een document door te sturen.
-
Ik wou mijn telefoon
uitschakelen en mijn inbox afzetten van zodra mijn eerste uur vakantie inging.
Ik maakte een out-of-office (uiteraard), maar stelde ook forward regels in,
zodat een aantal mensen de mails konden oppikken tijdens mijn afwezigheid. Ik
ben thuisgekomen en heb mijn hele inbox in een mapje ‘ooit misschien’ gegooid
en that was it. Geen mail gelezen bij terugkomst, wel een uur bijgepraat met de
collega’s, vooral over hoe spannend het was om mijn eerste diepzeeduik te doen
en een schildpad te zien.
Na een maand luieren, boeken lezen (‘The 4 hour work
week’ van Tim Ferriss), kreeft eten, strandwandelen en niet met Morpheus bezig
zijn, kwam ik terug uit Kenia. And guess what? Er was geen allesverwoestende
brand geweest. Alles en iedereen was gewoon hetzelfde. En ik had geen mails in
te halen of overbodige post te doorlezen. Hmmm, een deur had zich opengezet en
ik was klaar om verder te experimenteren met mijn leven en hoe het uit te
besteden.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
0 reacties:
Een reactie posten