Ik ben sinds enkele weken terechtgekomen op een plek die ik toch wel, en ik wik mijn woorden, de hel kan noemen. De plek heet Georgetown en bevindt zich op het eiland Penang (Pulau Pinang) aan de westkust van Maleisië. Het is de tweede grootste stad van het land en politiek gezien vaart het een heel eigen koers en dat merk je in het dagelijks leven. Hier heerst een mengelmoes van nationaliteiten (Malay, Indisch en Chinees zijn de belangrijkste) en religies (Islam, Christendom, Hinduisme, Buddhisme,...). Georgetown is een waar paradijs voor de liefhebber van cultuur, geschiedenis en kunst.
Voor mij is Georgetown echter een ware hel. Want al die culturen samen hebben vooral één gemeenschappelijke, favoriete bezigheid. Eten. En laat dat nu net ook één van mijn favoriete bezigheden zijn. De stad is dus voor mij een ware karaktertest, want op elk moment van de dag, waar je ook bent, word je verleid. Geurende kommen vol dampende soep, gazettenpapiertjes vol krokant gefrituurde hapjes, bbq’s vol met perfect geroosterd vlees, take-away zakjes vol versgeperste fruitsapjes,... Rondslenteren door Georgetown is voor mij één grote uitdaging vol geurige obstakels.
Voor een Penangiet is eten zoals ademen; ze zijn er constant mee bezig. Ofwel zijn ze aan het eten, ofwel zijn ze onderweg naar het beste eetadresje. En voor elk gerecht is er wel een favoriet! De beste Char Koay Teow eet je in Sri Weld Food Court. Voor de meest verfrissende Cendol ga je naar Joo Hooi café. Deze favoriete adresjes van de locals te weten komen, is niet zo moeilijk. Hier in Georgetown worden ze niet angstvallig geheim gehouden, integendeel. En zo pak je dat aan:
“Ik heb gehoord dat de Hokkien Mee in Jalan Burma de beste van het eiland is.” Daarna volgt dan het antwoord: “Ja, die is inderdaad lekker. Maar die in Lebuh King is nog veel beter!”. Met de volledige uitleg erbovenop waarom die dan wel veel beter is en een uitnodiging om de noedels meteen te gaan uitproberen.
Daarnaast, om je weegschaal nog meer op de proef te stellen, zijn er ook nog de Penangse dooddoeners-van-de-goede-voornemens. Dit is een door mijzelf gedefinieerde groep Penangieten, die niks liever doen dan je uitdagen. “Heb je ondertussen al de Ais Kacang gegeten in Long Eng Hor? En ben je al naar dat restaurant geweest in Gurney Drive om de Penang Laksa te proeven daar? Heb je al Nasi Kandar gegeten, onze signature dish? Nee. Nee. En nee.
Ik weet niet hoe ik deze plek moet overleven. Doodgaan van de honger is alvast geen optie hier, in een stad waar de standaard begroeting is “Sudah makan?”, “Hi. Have you already eaten?”
~~~~~~~
Nog steeds geen hongerke van het lezen? Bekijk dan de foto's op Instagram! Gegarandeerd succes :-)
~~~~~~~
0 reacties:
Een reactie posten