Je zou het een journalistiek experiment
kunnen noemen, maar dat is het niet. (Hoewel ik er hier nu wel over zit te
schrijven. Maar goed, dat leidt ons af en vult alleen maar deze bladzijde met
onnodige woorden.)
Een paar maand geleden werkte ik als illegale
zwartwerker in de horeca. Zonder vergunning, zonder belastingen te betalen,
zonder verzekeringen, etc (oei, oei, hopelijk lezen bepaalde regeringen en de
fiscus nu niet mee). Cash in hand, geen enkel spoor. Alsof ik er nooit gewerkt
heb. Een geweldig geestige ervaring eigenlijk, maar dat geldt allicht niet voor
de honderdduizenden échte illegale zwartwerkers ter wereld. Want ik doe dit
natuurlijk voor de fun, niet uit een nood om simpelweg te overleven.
Dat zwartwerken gebeurt, in welke sector
anders, in de horeca (oei, oei, hopelijk lezen bepaalde belangengroepen nu niet
mee). Elke avond, klokslag 11uur (ongeveer klokslag eigenlijk), zit mijn
werkdag erop en wandel ik de 200 meter terug naar huis. Het is donker, het
regent (de laatste tijd toch) en obscure, Indische mannen met blikjes bier en
flessen illegale, Chinese wiskey praten tegen niemand in het bijzonder. Of
misschien tegen mij, maar uiteraard negeer ik hen. Groezelig is de meest
gepaste term voor mijn terugweg naar huis.
Maar dan sla ik de hoek om en wandel
mijn kleurrijke, veilige straat in. De straat waar mijn eigen, persoonlijke ‘neighbourhoodwatch’
op mij zit te wachten. Ze zitten op de stoep voor hun tempel, als ervaren
hangjongeren, en vragen hoe mijn dag was. Of alles ok is, want ik ben 10 minuten
later dan gewoonlijk. Of ik iets wil drinken. Of eten. Zet u neer. Het is een
bezorgdheid waar je bijna sentimenteel van wordt. Elke avond opnieuw, weer of
geen weer, zitten ze daar. En houden deze beschermengelen mij in de gaten.
Gisteren verneem ik dat ze één voor één
tot dezelfde bende behoren. Een bende die bepaalde shops om geld vraagt voor
bescherming. Een bende die mankracht voorziet (?) wanneer er iemand betrapt
wordt op diefstal. Een bende waarvan alle leden dezelfde tattoo’s op hun
lichaam hebben. Een bende die een tempel als uitvalsbasis voor hun
‘association’ heeft.
Tja, beschermengelen komen er in alle
vormen en maten zeker?!
~~~~~~~~~~~~~
Volg NoMadBelgian's avonturen op Instagram. Klik hier.
~~~~~~~~~~~~~
0 reacties:
Een reactie posten