Relaties, laat ik het daar eens over hebben. Niet relaties van de vriendschappelijke, familiaire of collegiale soort, maar van de koppel-soort. Mijn verleden toont dat ik er niet meteen goed in ben, anders was ik op dit moment allicht niet single natuurlijk. Een terugblik toont mijn pad vol mislukkingen, onuitgesproken verlangens alsook frustraties, wegcijfering en pijn en verdiet als gevolg hiervan. Uiteraard is het pad ook bezaaid met geweldige herinneringen, anders zou het maar een zeer trieste, deprimerende geschiedenis zijn. En dat is het niet.
Momenteel vorm ik geen koppel, met niemand. En dat is goed zo. Ik ben op de meest egoïstische trip van mijn leven en wil geen rekening houden met andermans plannen, wensen, frustraties, dromen en onvolkomendheden. En ik wil nu geen partner die mijn houvast en spiegel moet vormen voor al mijn plannen, wensen, frustraties, dromen en onvolkomendheden.
Laat mij maar gewoon bezig zijn met mezelf. Met groeien als mens. Met sterker worden. Met leren om met mijn eigen plannen, wensen, frustraties, dromen en onvolkomendheden om te gaan. Dat is veel interessanter voor mij op dit moment. Ik wil mijn eigen leven uitdenken, zoals ik het wil. En niet het leven leiden dat ik denk dat nodig is om mijn partner tevreden te houden. Zoals ik in het verleden dikwijls heb gedaan, met heel veel voldoening trouwens.
Egoistisch? Misschien.
Eerlijk? Zeker en vast.
Onlangs las ik ergens iets, waar ik het op dit moment in mijn leven absoluut mee eens ben. De exacte quote ken ik natuurlijk niet meer, zo werkt mijn brein niet, maar het was iets zoals dit: “It’s better to live your own life imperfect, than to life someone elses life perfect.”
Ik moet dringend die Bond-Zonder-Naam kalender gaan halen denk ik.
.jpg)
0 reacties:
Een reactie posten