Een blog over jezelf tegenkomen op reis.

Iedereen reist met een reden, ik niet. Het is misschien een onbewuste reden, misschien niet. Maar reizigers hebben er allemaal minstens één. En als je er naar vraagt dan wordt meteen een vat vol clichés opengetrokken. Om andere culturen te leren kennen, omdat de vaste structuur van het saaie leven mij niet ligt, omdat...

Ik heb dat altijd gezever gevonden. De meeste mensen die ik tegenkom tijdens het reizen zijn op de vlucht. Voor hun ouders, hun liefdesleven, de verantwoordelijkheden van een job, hun eigen leeftijd of een combinatie van deze vier.

Nu, meningen zijn er om hierzien te worden. Niet over wat hierboven staat, maar over mezelf. Ik ben nog steeds niet aan het reizen met ‘een reden’, maar man, ik ben mezelf toch al dikwijls eens tegengekomen. En dat was meestal ook niet de schoonste kant van mezelf. Demonen die ik al ben tegengekomen, sommigen ondertussen te rusten gelegd, anderen nog steeds als een duiveltje op mijn schouder...

Demoon 1: geld. Je mag er over zeggen wat je wil, maar geld hebben is zalig. Ik heb het jarenlang niet gehad, met havermoutpap als ontbijt, middageten en avondeten als gevolg. Met opstapelende rekeningen wachtend op de volgende loonbrief. Ik heb het nu al een tijdje wel. Niet in grote getale, maar voldoende om te kunnen doen wat ik wil. Maar die demoon bleef maar roepen: “het is niet genoeg”, “ja, je hebt het nu, maar het kan rap weer op zijn. Zeker met al dat reizen.” Etc, etc, etc. Tot ik mettertijd 2 dingen besefte, zijnde: ik zal altijd voldoende geld hebben want ik ben slim en ondernemend genoeg om te kunnen werken. Twee, je kan met heel weinig geld heel gelukkig zijn en een geweldig leven leiden. Althans in Azie, dat kan elke dag met eigen ogen vaststellen. Voor Belgie lijkt mij dat minder het geval.

Demoon 2: de liefde. Een redelijke lijst van, nu ja, mislukkingen. Anders was ik nu niet single natuurlijk (ik beschouw elke gebroken relatie als een mislukking, zelfs als ze slecht was. Dat is deel van het probleem Demoon 2). Daarnaast vind ik geen relatie hebben een heel lastige situatie. Los van de vragen en bedenkelijke blikken die een 33jarige relatie- en kinderloze vrouw krijgt, is het vooral lastig om alles alleen te beslissen. Geweldig veel opportuniteit, akkoord. Maar ik hang op dit moment nog steeds graag mijn karretje aan een mannelijke locomotief. Dat geeft zin aan mijn bestaan.

Demoon 1 steekt af en toe eens de kop op. Dat is prima. Hij houdt mij alert, zorgt ervoor dat ik maandelijks eens naar de bankrekeningen kijk en facturen betaal. Demoon 2 is er te veel naar mijn goesting. Meestal is in te schatten wanneer hij langskomt, soms slaat hij geheel onverwacht toe.

Tijd om ook deze te rusten te leggen. Nu nog verder zoeken hoe precies. Nu heb ik ook een reden om te blijven reizen...

~~~~~~

Ik heb deze blogpost geschreven in september 2013 en om één of andere reden (té privé misschien?) is hij nog nooit eerder verschenen op de blog. Een kleine status-update lijkt mij dus van toepassing....

Demoon 1: ja hoor, die is er nog steeds. En die steekt nog altijd de kop op, hoe hard ik ook mijn best doe er relaxter mee om te gaan.

Demoon 2: er is veel veranderd! Momenteel heb ik helemaal geen behoefte om mijn karretje aan iemand anders' locomotief te hangen. Ik voel mij prima in mijn single bestaan. En iedereen weet het, het is net dan dat hét gebeurt. 

To Be Continued....

~~~~~~