Leugens. Dikke, vette leugens.

Het is het begin van het nieuwe jaar en ik heb meteen al wat op te biechten. Een nieuw jaar, een schone lei. Dat principe. Het heeft met Penang te maken. Dat kleine eetparadijsje aan de westkust van Maleisië, dat kennen jullie ondertussen al een beetje als je deze blog volgt. Ik heb daar een food tour bedrijfje Heritage on a Plate opgericht, nu een jaar geleden, omdat het gewoon de beste plek ter wereld is om street food te eten. Ik zou dat nooit zelf durven zeggen, maar de Lonely Planet die geneert zich niet om al eens een straffe uitspraak te doen. Penang dus, eetparadijs bij uitstek voor de culinaire duizendpoot. 

Dé plek waar je moet zijn in Maleisië
om te schransen.

Maar niet zo lang geleden kwam ik te weten dat dat eigenlijk een leugen is. Een dikke, vette leugen! Al maanden kreeg ik van die onheilsberichten te horen. Dat het beste eten niet in Penang te vinden is. Helemaal niet zelfs. Dat elke Maleisiër weet dat je voor échte culinaire street food hoogtepunten een paar honderd kilometer zuidelijker moet rijden. Naar Ipoh. Een klein mijndorpje. Eerst lachte ik dat wat zenuwachtig weg, maar de signalen bleven maar naar mijn oren komen. Ipoh, Ipoh, Ipoh,.... Ik dacht, shit he, nu heb ik al die tijd gestoken in het opzetten van een bedrijfje in dé food capital van de wereld. En nu blijkt die zich in een andere stad te bevinden! En ik heb bij iedereen die het wou en niet wou horen, lopen dwepen met Penang. Dwepen! En nu blijkt het allemaal een leugen te zijn???

Bon, ik moest dat dus eens met mijn eigen mond gaan checken natuurlijk. En een paar maand geleden was daar de perfecte gelegenheid. Mijn vriendin Uma nodigde mijn vriendin Gwenn en mij uit op den trouw van haar neef. Een echt Indisch trouwfeest, Bollywood style. Ik vertel daar in een andere blog wat meer over (schrijf je in op de nieuwsbrief onderaan, dan blijf je op de hoogte). En die trouw vond plaats in, jawel, Ipoh! Perfect.

Ik dus direct aan het lijstjes-maken. Wat moet je in Ipoh eten? Blijkbaar is dat bean sprout chicken rice. Geloof mij: nooit, maar dan ook nooit, mag je kip met rijst onderschatten in zijn culinaire waarde! Ik al direct een lijstje gemaakt van de uncles en aunties waar je dat moet eten. 

Salted chicken, nog zo een Ipoh klassieker. Een volledige kip, ingewreven met een zout kruidenmengsel, verpakt in boterpapier en dan in de oven. Zalig! En ja, ik geef het toe, mijn vriendin Gwenn en ik hebben zo een hele kip gegeten. Om 10 uur ’s morgens. Voor we richting een dim sum restaurant trokken, ook een klassieker in Ipoh (hoewel ik ondertussen weet dat de beste dim sum in Hong Kong te vinden is).

Onnodig te zeggen dat ik toch wel wat geshockeerd was tijdens mijn eetfestijn in Ipoh. Het eten is daar inderdaad zalig. Maar om te zeggen dat het eten er beter is dan in Penang? Nee, dat krijg ik nog net niet over mijn lippen :-)

Happy eating!