Vandaag is
de dag dat ik mij laat martelen. Vrijwillig. Ik ga mij op de pijnbank leggen en
afzien. Ik had de dag ervoor al gezegd dat ik niet goed tegen naalden kan. Niet
dat ik er bang van ben, maar het beeld van een naald die in iemands lichaam
gaat, doet mijn hoofd spontaan wegdraaien. Gelukkig maar, want als ik zou
blijven kijken, dan kan je me kort erna van de vloer oprapen. Ik ben geen held
met naalden en een heroïne verslaving zal er voor mij dus allicht nooit
inzitten.
De plaats
van marteling? Een medicinale hal, eventjes letterlijk vertaald. ‘Medicinal
halls’ zijn misschien wel het meest vergelijkbaar met onze apotheek. Maar wat
er verkocht wordt, is niet de laatste nieuwe kuur tegen te hoge cholesterol
verpakt in een prachtig glanzend doosje in 3 talen. Nee, hier worden
poedertjes, pasta’s, thee, crèmes, wortels en blaadjes verkocht. Medicijnen
gegeven door de natuur rondom ons, kennis opgebouwd over duizenden jaren, en
dat alles handig verpakt in een klein zakje.
Traditionele Chinese geneeskunde is iets wat wij nog steeds wat afdoen als –in het beste geval- weinig onderbouwd, in het slechtste geval als tovenarij en hekserij (op de brandstapel ermee). Nochtans wordt Traditionele Chinese Geneeskunde (of TCM) ondertussen aan heel wat westerse universiteiten onderricht, sinds onderzoek naar en standaardisatie van bepaalde behandelingen een feit zijn. Ik ben geen expert ter zake, verre van. Maar dat natuurlijke kruiden hier in Azië elke dag een belangrijke rol spelen in het behandelen van allerlei kwalen, dat kan ik met mijn eigen ogen zien (en ja, mijn vrienden laten mij ook van die poederkes drinken).
Terug naar nu, in de medicinale hal. Mijn martelares staat al klaar. Een berg steriele naalden in haar hand. We slaan een praatje, lekker ontspannen. Of althans, die indruk probeer ik te geven. Ik zet mij neer en hoop vooral dat ik niet ga flauwvallen. Of toch zeker niet de eerste 5 minuten, dat zou belachelijk zijn. Naald na naald verdwijnen in mijn arm. Een beetje koteren, een beetje duwen. Doet het pijn? Oh boy. En dan komt de tinteling, alsof mijn arm begint te slapen. Volgens mijn martelares het teken dat de energie in mijn lichaam vlotter begint te stromen. Dat er iets in mijn arm aan het gebeuren is, dat kan ik inderdaad voelen. Zoals elektriciteit. Tintel Tintel.
De martelares vertelt mij dat de medicinale hal meer dan 100 jaar gevestigd is in dit immense gebouw. Ooit gestart door haar man zijn overovergrootvader. Winkel beneden, opslagruimtes boven. Het was het eerste geregistreerde bedrijf in Penang, het heeft tot op vandaag PO Box 1 als adres. Een aantal jaren geleden is de medicinale hal verhuisd naar buiten de stad en nu heeft de familie enkel nog een kleine afdeling in het centrum van George Town, sinds kort met bijnaam ‘de martelplek’. Het gebouw werd toen achtergelaten, vol herinneringen aan de vroegere activiteiten. Enkele moedige vrienden hebben deze rijke plek onder handen genomen en met bloed, zweet en tranen omgevormd tot een prachtig boutique hotel met een kleine bistro eraan. Vol herinneringen aan wat was, met een museum volgestouwd met attributen, ooit zo intens gebruikt door de ‘tovenaar’ van dienst. En dus ook met een kleine medicinale hal, net zoals vroeger. History repeats en in dit geval is dat alleen maar toe te juichen.
Wil je er graag logeren?
Neem een kijkje op www.renitang.com. De eigenaars zijn vrienden en ze omarmen graag de vrienden van hun vrienden J Dus gebruik de promocode NB bij het boeken en krijg 15% korting op je verblijf (in juni boeken en logeren tussen juni en december 2014).
Doen. En verblijf in een stuk geschiedenis, dat tot vandaag blijft leven.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
0 reacties:
Een reactie posten