Toeristen zijn
mensen "die reizen naar plaatsen buiten hun gebruikelijk milieu, die niet
meer dan één jaar voor vrije tijd, zaken en andere doeleinden blijven en die
niet beloond worden voor hun activiteit ter plaatse." Dit is de definitie
van "toerist" door de World Tourism Organization (WTO), de
VN-organisatie voor toerisme en de bevordering ervan.
Volgens het eerste
deel van de definitie ben ik dus een toerist. Maar wat gebeurt er wanneer ik
meer dan een jaar reis? Wat word ik dan? Een local? Of toch eerder sociaal
gestoord? Daarnaast vind ik dat ik elke dag beloond word voor mijn activiteiten
hier, in allerhande vormen. Maar daar zal ik het een andere keer over
hebben.
In dit stukje wil
ik het dus hebben over toeristen. De oertoeristen waren waarschijnlijk de
ontdekkingsreizigers. Op zoek naar een nieuw stukje wereld, nieuwe grondstoffen
of specerijen en prachtige, exotische vrouwen. Nog heel wat toeristen zijn dus
au fond ontdekkingsreizigers, alleen zijn de landen, de grondstoffen, de
specerijen en de vrouwen al eens eerder ontdekt door een ander.
Ik heb mezelf
altijd beschouwd als een rugzaktoerist. Dat komt omdat ik, nu ja, met een
rugzak reis. Rugzaktoerisme wordt door velen gezien als de ultieme vorm van
vrijheid tijdens het reizen. Je ‘hebben en houden’ (geweldige uitdrukking als
je er eens over nadenkt) zit in één zak en kan mee op je rug. Hup, richting de
volgende bestemming. Lekker avontuurlijk, lekker Columbus achterna, weg van de
platgetreden paden van het massatoerisme.
Ik weet
ondertussen dat je een heleboel dingen kan zeggen over de rugzaktoerist, maar
de woorden avontuur en onbetreden paden komen er helemaal niet in voor. De
rugzaktoerist is een toerist met een rugzak, zwalpend van de ene
backpackerhostel naar de andere goedkope slaapzaal. Samen met honderden
anderen. Van de ene bar met goedkoop bier naar de andere eetplek met
hamburgers. Samen met honderden anderen. Van de ene must-see tempel naar de
andere must-do kookworkshop. Samen met honderden anderen. Lekker met elkaar,
lekker westers en een klein beetje lokale cultuur (amai, Nasi Lemak als
ontbijt! Smaakt toch anders dan toast met spek en eieren). Bus op, bus af
(lekker avontuurlijk met het openbaar vervoer). Samen met honderden anderen.
Deze
rugzaktoeristen brengen het slechtste in een land naar boven. Ze worden langs
alle kanten in de luren gelegd en de locals lachen in hun vuistje. Van respect
tussen reiziger en lokale bevolking is geen sprake, van beide kanten niet. En
dan krijg je uitspraken als: “Ik vond Vietnam maar niks, zoooo onvriendelijk!”
of “Ik word constant lastiggevallen en aangegaapt!” (tja, met hotpants in een
islam-land) of “die hebben hier gewoon een aparte prijslijst voor toeristen,
dat kan toch niet!”.
Stop
reading the Lonely Planet. That planet is not so lonely.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Neem ook een kijkje op www.NoMadBelgian.blogspot.com voor meer foto's en recepten!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
0 reacties:
Een reactie posten