We zijn klaar om te vertrekken. Hoe
sneller, hoe liever.
Weg uit deze plek, die zover van ons
staat dat we denken dat we abnormaal zijn. De meisjes dragen er hotpants en een
roze topje. Ze hebben peroxide-blond haar en praten over hun nagels terwijl ze
door een modeblad bladeren. De jongens praten over voetbal en dragen een
strakgespannen T-shirt, waarin hun getrainde borst duidelijk mag pronken. De
jongens en de meisjes hebben allemaal tattoos. Van dieren, van een
prikkeldraad, van hun favoriete club, van hun vorig lief, van een hartje.
Zij zijn in Bali. Op een plek waar Bali met
zelfs een klein beetje verbeelding helemaal niets mee te maken heeft. Op een
plek waar een bomaanslag werd gepleegd enkele jaren geleden. Door extremisten
die niet houden van dit vertoon. Net zoals Joel en ik. We vertrekken van zodra
we de mogelijkheid hebben. Dat was ongeveer 10 maand geleden.
Vandaag word ik terug in mijn
herinneringen gekatapulteerd. Ik ben in Thailand deze keer. Op een plek met
dezelfde meisjes en jongens. De modebladen bevatten nieuwe kleuren, alsook de
nagels. Er zijn meer tattoos te zien, alsook cellulitis. Ook hier gaan er wel
eens bommen af.
En ook hier zit ik te wachten. Met een
steeds dieper wegzakkend energiepeil en uitkijkend naar een taxi die mij hier
weghaalt.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
You prefer to read my stories in English?
Find them now on www.aboutfoodandflings.blogspot.com
You prefer to read my stories in English?
Find them now on www.aboutfoodandflings.blogspot.com
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
0 reacties:
Een reactie posten