Ik hou nogal van reizen ‘op den bots’. En daardoor kwam het dat je me enkele dagen geleden zwalpend door de straten van Melaca in Maleisië had kunnen aantreffen. Gelukkig voor mij liep er in diezelfde straten geen politie rond, want dronkenschap –en zeker van het openbare type- wordt hier niet meteen op luid gejuich onthaald. Islam, je weet wel. Nochthans, veel hadden die bewakers van de arm der wet mij niet kunnen maken, want ook al liep ik wat scheef op klaarlichte dag, wanneer ik in het zakske had moeten blazen, zouden ze meteen zelf een toontje lager zingen. “He Ludy (malei gebruiken liever hun westerse naam, zoals Rudy). Ludy!!! Nul plomille, hoe kan dat nu? Heb gij da kapot gedaan ofzo? He Ludy!!!“ Natuurlijk zou dat zakske nul promille aanduiden, want mijn ietwat wazige blik kwam namelijk niet van de Tiger pintjes, maar eerder van een onschuldig kopje.... thee.
De dag was al wat raar begonnen. Na een nacht van weinig slaap en een bevreemdend gesprek met een vlaamse expat in Kuala Lumpur (“Onze kinderen krijgen tenminste nog normen en waarden mee. Zo mogen ze bijvoorbeeld niet onze filippijnse huishoudhulp slaan.”), ging ik mij laten ‘openbaar vervoeren’ richting Melaca, waar de fundamenten van Maleisië liggen (denk Brugge, maar dan met noedels). Dat was een lange rit die mij pas rond drie uur in de steegjes van Melaca bracht.
En natuurlijk zet ik het dan meteen op een dolen, want Lien en plannen, dat gaat op vakantie niet goed samen. En al dolend word ik in één van de steegjes naar binnengewenkt in -wat blijkt dus achteraf- een zuipkot te zijn, Malaysian style. Een theehuis dus. Gerund door een maleisische met chinese roots (zoals zovelen hier) en met een koreaanse naam, Pak. Pak betekent ‘Wit’ en die naam had haar vader verkregen bij de inschrijving in het bevolkingsregister. Pak, in plaats van Pek. Kwam mij bekend voor, zo een achternaam waar ooit wat aan misgegaan is.
Enfin, mevrouw De Witte is een geweldige gastvrouw, die mij de geneugten van de chinese theeceremonie heeft leren kennen. Met veel potjes, en kopjes, en doosjes, en andere toestanden. En met de waarschuwing dat ik wel eens zat naar huis zou kunnen gaan straks. Heuh? “Yes, tea drunk.” Heuh? “You can get dronk from drinking too much tea.” Yeah right, ik kom uit België, Misses Pak, wij drinken bier van bij de geboorte. Je mag me veel wijsmaken, maar niet dat thee mij zat gaat krijgen. Wél dus, want na een uur slurpen, word ik licht in mijn hoofd, ben ik vlot aan het babbelen (zóveel zelfvertrouwen), zie ik de wereld graag en is iedereen mijn vriend. Dronken dus. Gelukkig was ik nog genoeg bij mijn verstand om niet met vijf dozen overbodige thee in mijn rugzak verder te moeten trekken.
~~~~~~~~~~~~~~
0 reacties:
Een reactie posten