Jalan Sehala

Sinds een aantal weken word ik regelmatig aangesproken met kaka. Je kan hier nu meteen een resem totaal-niet-te-voorspellen en helemaal-geen-flauwe moppen en opmerkingen rond maken. Be my guest!

Ik vind het zelf meestal (en ik schrijf bewust meestal) prima, die nieuwe aanspreektitel. Ze getuigt van respect en waardering en wordt gebruikt om vrouwen aan te spreken die ouder zijn dan jezelf. Zowel een man als een vrouw kunnen het woord Kakak (de laatste K wordt niet uitgesproken) gebruiken om iemand aan te spreken. Dat vind ik meestal prima, maar dus niet al die keren dat ik die titel wordt toebedeeld door iemand die er a b s o l u u t niet jonger uitziet dan ik! Mijn ego, mijn ego.

Het is trouwens meer dan de helft van mijn leven geleden dat ik een nieuwe taal heb geleerd. En Maleis, dat is toch een uitdaging. Grammatica? Simpel. Vocabulaire? De hel. Maar ooit zal deze taal zich voor mij openbaren. Denk ik. Hoop ik.

Wachtend tot het moment dat die openbaring gaat plaatsvinden, modder ik rustig aan. Dit resulteert in het naarstig zoeken naar een straat genaamd Jalan Sehala op mijn kaart. Jalan betekent straat, zo ver was ik al (het betekent ook trouwens wandelen en jalan jalan betekent dan weer ‘kom we zijn weg’). Sehala kende ik niet. En helaas, ook de straat vond ik na lang zoeken niet terug op de kaart. Later kwam ik te weten dat Sehala ‘één richting’ betekent.

Verder heeft dit aanmodderen ook tot gevolg dat ik mijn Maleise vriend aanspreek met ‘neersteken’ –salang- in plaats van ‘lieverd’ –sayang. (Waarom kijkt die nu zo raar?) En dat ik op café zeg “Saya sudah bir” -ik was een pintje– (misschien in een vorig leven?) in plaats van “Saya suka bir” (ik heb zin in een pintje).

Lost in translation. I love it.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Neem ook een kijkje op www.NoMadBelgian.blogspot.com voor meer foto's en recepten!

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~